υποδιδράσκω

και ιων. τ. ὑποδιδρήσκω Αδιαφεύγω χωρίς να γίνω αντιληπτός, φεύγω κρυφά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + διδράσκω «δραπετεύω»].